Πρώτος ο Ιπποκράτης, τον τέταρτο αιώνα π.Χ., εισήγαγε τον όρο «σήψη» για να περιγράψει τη διαδικασία αποσύνθεσης της οργανικής ύλης. Αργότερα, ο Γαληνός περιέγραψε τα χαρακτηριστικά της φλεγμονής: ερυθρότητα, πρήξιμο, πυρετός, πόνος και απώλεια λειτουργικότητας. Το 1914 ο Scottmueller διαπίστωσε ότι η σήψη αποτελεί ένα τύπο αντίδρασης του συστήματος του ξενιστή (κάθε οργανισμός που φέρει έναν άλλο οργανισμό, τον οποίο υποστηρίζει και τρέφει), που πυροδοτείται από παθογόνους μικροοργανισμούς, οι οποίοι βρέθηκαν στην κυκλοφορία του αίματος, προκαλώντας εξεσημασμένη συστηματική φλεγμονή .
ΟΡΙΣΜΟΙ